Rehabilitacja to przywrócenie optymalnej formy (anatomia) i funkcji (fizjologia).
Urazy mięśniowo-szkieletowe mogą mieć natychmiastowy i znaczący szkodliwy wpływ na funkcjonowanie . Gdy dana osoba doświadcza lub może doświadczyć ograniczeń w codziennym funkcjonowaniu z powodu starzenia się lub stanu zdrowia, w tym chorób lub zaburzeń przewlekłych, urazów lub urazów, potrzebny jest zestaw interwencji. „Rehabilitacja umożliwia osobom w każdym wieku utrzymanie lub powrót do codziennych czynności życiowych, wypełnianie znaczących ról życiowych i maksymalizację ich dobrego samopoczucia”.
Rzeczownik rehabilitacja pochodzi od łacińskiego przedrostka re- , co oznacza „znowu” i habitare , czyli „dopasować”. Ważne jest, aby zidentyfikować rehabilitację jako proces ukierunkowany na zminimalizowanie strat związanych z ostrym urazem lub chorobą przewlekłą, promowanie powrotu do zdrowia oraz maksymalizację wydolności funkcjonalnej, sprawności i wydajności.
Rekreacyjna aktywność fizyczna i wyczynowa lekkoatletyka są przyczyną wielu urazów. Urazy mięśniowo-szkieletowe są zatem nieuniknionym skutkiem uprawiania sportu. Piłka nożna ma największą liczbę przypadków katastrofalnych urazów , tuż za nim gimnastyka i hokej na lodzie. Uraz tkanek spowodowany sportem można sklasyfikować jako makro-traumatyczne i mikro-traumatyczne.
Urazy makrourazowe są zwykle spowodowane dużą siłą – taką jak upadek, wypadek, kolizja lub rana szarpana – i są bardziej powszechne w sportach kontaktowych, takich jak piłka nożna i rugby. Urazy te mogą być pierwotne (z powodu bezpośredniego uszkodzenia tkanki) lub wtórne (z powodu przeniesienia sił lub uwolnienia mediatorów stanu zapalnego i innych cytokin).
Urazy mikrourazowe to przewlekłe urazy, które wynikają z nadużywania struktury, takiej jak mięsień, staw, więzadło lub ścięgno. Ten rodzaj kontuzji występuje częściej w sportach, takich jak pływanie, jazda na rowerze i wioślarstwo.
Proces rehabilitacji powinien rozpocząć się jak najwcześniej po urazie i tworzyć kontinuum z innymi interwencjami terapeutycznymi. Może również rozpocząć się przed lub bezpośrednio po operacji, gdy uraz wymaga interwencji chirurgicznej.
Plan rehabilitacji
Plan rehabilitacji musi uwzględniać fakt, że celem pacjenta (sportowca) jest powrót do tej samej aktywności i środowiska, w którym doszło do urazu. Wydolność funkcjonalna po rehabilitacji powinna być taka sama, jeśli nie lepsza, jak przed kontuzją.
Ostatecznym celem procesu rehabilitacji jest ograniczenie rozmiaru urazu, zmniejszenie lub odwrócenie upośledzenia i utraty funkcjonalnej oraz zapobieganie, korygowanie lub całkowite wyeliminowanie niepełnosprawności.
Podejście multidyscyplinarne
Rehabilitacją kontuzjowanego sportowca zajmuje się multidyscyplinarny zespół z lekarzem pełniącym funkcję lidera i koordynatora opieki. W skład zespołu wchodzą m.in. lekarze sportowi, fizjoterapeuci (lekarze rehabilitacji), ortopedzi, fizjoterapeuci, pracownicy rehabilitacji, wychowawcy fizyczni, trenerzy, trenerzy sportowi, psycholodzy i dietetycy. Zespół rehabilitacyjny ściśle współpracuje z sportowcem i trenerem w celu ustalenia celów rehabilitacji, omówienia postępów wynikających z różnych interwencji oraz ustalenia ram czasowych dla powrotu sportowców do treningu i zawodów.
Komunikacja jest istotnym czynnikiem. Brak komunikacji między dostawcami usług medycznych, specjalistami od ćwiczeń siłowych i trenerami drużyn może spowolnić lub uniemożliwić sportowcom powrót do szczytowych możliwości i zwiększyć ryzyko nowych kontuzji i jeszcze bardziej niszczących obrażeń.
Leczenie bólu
Leki są podstawą leczenia kontuzjowanego sportowca – zarówno ze względu na ich właściwości przeciwbólowe, jak i lecznicze. Zaleca się, aby były używane rozważnie, z wyraźnym uwzględnieniem ryzyka i skutków ubocznych, a także potencjalnych korzyści, które obejmują złagodzenie bólu i wczesny powrót do gry. Metody terapeutyczne odgrywają niewielką, ale ważną rolę w rehabilitacji kontuzji sportowych. Mogą pomóc zmniejszyć ból i obrzęk, aby umożliwić kontynuację programu rehabilitacji opartego na ćwiczeniach. Zrozumienie fizjologicznych podstaw tych metod pozwala na dokonanie bezpiecznego i odpowiedniego wyboru leczenia, ale jego skuteczność ostatecznie będzie zależeć od zindywidualizowanej i subiektywnej odpowiedzi pacjenta na leczenie. [1]Terapia masażu ma na celu złagodzenie bólu, kontrolę obrzęku, poprawę wydajności i pomoc w regeneracji. Masaż sportowy polega na manipulacji tkankami miękkimi mającymi na celu pomoc w korygowaniu problemów i zaburzeń równowagi w tkankach miękkich, które są spowodowane powtarzalną i forsowną aktywnością fizyczną oraz urazami.
Siła i wytrzymałość
Urazy układu mięśniowo-szkieletowego mogą spowodować hipotrofię i osłabienie mięśni szkieletowych, utratę wydolności tlenowej i zmęczenie. Podczas rehabilitacji po kontuzji sportowej ważne jest, aby starać się utrzymać wytrzymałość układu krążenia. Tak więc regularna jazda na rowerze, jazda na rowerze na jednej nodze lub jazda na rowerze ramionami, program ćwiczeń w basenie z użyciem mokrej kamizelki lub ogólne programy ćwiczeń mięśni o stosunkowo wysokiej intensywności i krótkich okresach odpoczynku (trening obwodowy) mogą mieć duże znaczenie.